آخرین خبر /
هنگامی‌که خدمه‌ی آپولو ۱۱ قرار
بود پس از یک گردش ۲۲ ساعته سطح ماه را ترک کنند، دو متن سخنرانی روی میز
کار رئیس جمهور وقت آمریکا، ریچارد نیکسون، قرار داشت. در متن سخنرانی
جایگزین که برای پیشامدهای ناگوار محتمل آماده شده بود، آمده است: «سرنوشت
این‌گونه مقدر کرده بود که مردانی که برای اکتشاف صلح‌جویانه به ماه عزیمت
کردند، روی ماه بمانند تا در صلح و آرامش چشم بر جهان فروبندند.» آیا امکان
داشت باز آلدرین و نیل آرمسترانگ بقیه‌ی عمر خود را در حال خیره شدن به
نور آبی زمین از فاصله‌ی ۴۰۰ هزار کیلومتری بگذرانند؟
مرگ در فضا از هنگامی که بشر در سفینه‌های فضایی قرار گرفت و به فضا
رفت، تاکنون ۱۸ نفر از جمله ۱۴ فضانورد ناسا از دست رفته‌اند. این آمار با
توجه به تاریخچه‌ی پرتاب انسان با استفاده از موشک به فضا، بدون اینکه
بدانیم چه چیزی در انتظار ما است، آمار نسبتا پایینی است. زمانی که در
مأموریتی مرگ‌ومیر وجود داشت، کلیه‌ی خدمه از بین رفته‌اند و هیچ‌کس زنده
نمانده است.
اما هرچه به مأموریت ارسال انسان به مریخ نزدیک‌تر
می‌شویم، احتمال مرگ انسان‌ها در این مأموریت، چه در مسیر رسیدن به مریخ و
چه در زمان اقامت در مریخ با آن شرایط سخت محیطی یا هر دلیل دیگری بیشتر
می‌شود. حادث شدن هر مشکلی در مریخ، مثل مشکلات فنی یا کمبود غذا، می‌تواند
منجر به رها شدن خدمه‌ی مأموریت در تبعید و سرگردانی شود.
هیچ راه حل جایگزینی در ناسا مورد بحث قرار نگرفته و ایده‌های گروه‌های
خصوصی مانند مریخ یک (Mars One) نیز فعلا در حد یک رؤیا است. اما یک
مأموریت حمل انسان مدتی است در حال بررسی بوده و احتمالا تا اوایل دهه‌ی
۲۰۴۰ انسان قدم بر مریخ خواهد گذاشت. ناسا برای مأموریت «سفر به مریخ» حدود
سه سال زمان برای رفت و برگشت در نظر گرفته، که زمان زیادی برای رخ دادن
مشکلات بی‌شمار محتمل است.
پائول ولپ، زیست‌شناس اخلاق‌گرای دانشگاه اموری، می‌گوید: «سؤال واقعا
جالب این است که اگر در یک مأموریت فضایی به مریخ یا ایستگاه فضایی، مرگی
رخ دهد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ...
ادامه خبر
